دوشنبه, ۲۶ ارديبهشت ۱۴۰۱، ۱۰:۲۹ ق.ظ
کوه امید...
با خستگی راه می رفتم
پشت سرم را نگاه کردم
به نظر می آمد که دارم طنابی را می کشم
تپه اندوه را با دست راستم...
و کوه امید را با دست چپم...
از "مرام المصری"
۰۱/۰۲/۲۶
مشخصات بلاگ
☆☆☆☆☆☆☆
طبق ماده ۱۸۳۴۹۲ بخش نظرات زین پس غیر فعال است.
☆☆☆☆☆☆☆
پربیننده ترین مطالب
- ۰۰/۰۶/۱۰الهی به امید تو...
- ۰۱/۰۲/۰۵پسته روزه را باطل... نمی کند(!!)
- ۰۰/۱۲/۲۵در واپسین لحظات
- ۰۱/۰۳/۰۷منتظر زنگتم چون هنوز امیدوارم
- ۰۱/۰۱/۰۳لبخند آیین من است برای تو❤
- ۰۱/۰۲/۰۲❤۵۵۵❤
- ۰۱/۰۲/۱۵شاید دور... شاید نزدیک
- ۰۰/۱۲/۰۴از همینگوی به تیرزاد:
- ۰۰/۰۸/۲۸چال گونه
- ۰۰/۰۹/۱۵مثل مامور مهربون
محبوب ترین مطالب
- ۰۱/۰۲/۱۵شاید دور... شاید نزدیک
- ۰۱/۰۲/۲۶کوه امید...
- ۰۰/۱۲/۰۴از همینگوی به تیرزاد:
- ۰۰/۰۹/۱۵مثل مامور مهربون
- ۰۰/۰۸/۲۸چال گونه
- ۰۰/۱۱/۱۰وقتی که برف بباره...
- ۰۱/۰۱/۲۴نگاه کن به سرانجام
- ۰۰/۱۲/۱۱اَنْتَ کَهْفی
پاسخ:
سلام... خیلی خوش اومدین🌹
ممنون از دعای خوب تون... همچنین برای خودتون ان شاءالله. 🍃
۰۲ خرداد ۰۱ ، ۲۲:۱۷
سارا سماواتی منفرد
سارا سماواتی منفرد
سلام
امید و اندوه همیشه در کنار هم اند مهم اینه که اندوه ها را کوچک بشماریم و امید ها را بزرگ
زیبا بود
پاسخ:
سلام و خوش اومدین🌹
سلام و خوش اومدین🌹
بله... به همین دلیل برای عنوان "کوه امید" رو انتخاب کردم...
دست نویسنده اش درد نکنه :)
سلام.
مانا و برفرار باشی با دلی سرشار از امید.