دوشنبه, ۲۶ ارديبهشت ۱۴۰۱، ۱۰:۲۹ ق.ظ
کوه امید...
با خستگی راه می رفتم
پشت سرم را نگاه کردم
به نظر می آمد که دارم طنابی را می کشم
تپه اندوه را با دست راستم...
و کوه امید را با دست چپم...
از "مرام المصری"
۰۱/۰۲/۲۶
مشخصات بلاگ
☆☆☆☆☆☆☆
طبق ماده ۱۸۳۴۹۲ بخش نظرات زین پس فعال است.
☆☆☆☆☆☆☆
آخرین مطالب
- ۰۳/۱۲/۰۷ویارونه
- ۰۳/۱۱/۲۹برای یک هم استانی
- ۰۳/۱۱/۱۸موقت
- ۰۳/۱۱/۰۴از جمله رسوم مزخرف ولی رایج
- ۰۳/۰۴/۲۸☁️
- ۰۱/۰۳/۰۷منتظر زنگتم چون هنوز امیدوارم
- ۰۱/۰۲/۲۶کوه امید...
- ۰۱/۰۲/۱۹از جمله زیبایی ها
- ۰۱/۰۲/۱۵شاید دور... شاید نزدیک
- ۰۱/۰۲/۰۵پسته روزه را باطل... نمی کند(!!)
پربیننده ترین مطالب
- ۰۰/۰۶/۱۰الهی به امید تو...
- ۰۱/۰۲/۰۵پسته روزه را باطل... نمی کند(!!)
- ۰۰/۱۲/۲۵در واپسین لحظات
- ۰۱/۰۳/۰۷منتظر زنگتم چون هنوز امیدوارم
- ۰۱/۰۱/۰۳لبخند آیین من است برای تو❤
- ۰۱/۰۲/۰۲❤۵۵۵❤
- ۰۱/۰۲/۱۵شاید دور... شاید نزدیک
- ۰۰/۱۲/۰۴از همینگوی به تیرزاد:
- ۰۰/۰۸/۲۸چال گونه
- ۰۰/۰۹/۱۵مثل مامور مهربون
پاسخ:
سلام... خیلی خوش اومدین🌹
ممنون از دعای خوب تون... همچنین برای خودتون ان شاءالله. 🍃
۰۲ خرداد ۰۱ ، ۲۲:۱۷
سارا سماواتی منفرد
سارا سماواتی منفرد
سلام
امید و اندوه همیشه در کنار هم اند مهم اینه که اندوه ها را کوچک بشماریم و امید ها را بزرگ
زیبا بود
پاسخ:
سلام و خوش اومدین🌹
سلام و خوش اومدین🌹
بله... به همین دلیل برای عنوان "کوه امید" رو انتخاب کردم...
دست نویسنده اش درد نکنه :)
نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
سلام.
مانا و برفرار باشی با دلی سرشار از امید.